- xirmən
- f. 1) taxılın dənini samanından ayırma həmin işi görmək üçün dairəvi sahə; xırman; 2) çoxlu od yanan yer; 3) m. yığın, koma
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
dəj — I (Qarakilsə, Ucar) nişan. – Əmbizə dəj qoydum ki, pozan olmasın (Ucar); – Bıllara dəj vıraciyıx, qalacax xirməndə (Qarakilsə) II (Ucar) dəst. – Mənim qablarım hamısı burda dəjdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düdüx’ləməx’ — (Qafan, Şəki) sıyıq nəcis salmaq. – Bizim inəx’ düdüx’li:b özün bılı:b; – Öküzü qoyma düdüx’ləsin xirmənə (Qafan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
illac — I (Şərur) taqət, güc. – İllacım olmur kin, bırdan duram, orda oturam II (Salyan, Zəngilan) əlac. – İllac qaldı darı xirməninə (Salyan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lejalı — (Qafan) yığışdırılmamış, sərili. – Yağış yağdı, xirmənimiz lejalı qaldı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xərmən — f. bax: xirmən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti